Gedichten van Monique van Poeteren

Verlies

Ongevraagd
En verrassend
Leg jij een sluier over mijn geluk

Onaangenaam
Verdovend
Overdonderend en hard

Mijn fundament
De steunpilaren
Voelen voor altijd stuk

Waarom
Waarom ik
Waarom nu

Boos
Verdrietig
Antwoorden vind ik niet

Ik besef
Dat alleen ik weet
Wanneer overleven, weer leven is

Omdat in mijn kern
De beweging en
Vooruitgang zit

Ik leef en overleef
Ik overleef en leef
Ik omarm en geniet

Ik overleef

Monique van Poeteren

Als ik niet meer iedere dag huil
en lach en vrolijk ben
Geniet van de gewone of de mooie dingen
die het leven bieden
Dan ben ik je niet vergeten

Als ik alleen of met vrienden
op vakantie ga of uitstapjes maak
En als ik even niet aan je denk
zoals ik afgelopen jaar heb gedaan
Dan ben ik je niet vergeten

Als ik droom en intens beleef
hoe leuk en fijn het was
Wij samen
En voel wat een geluk het was
Dat wij……wij waren
Dat ben ik niet vergeten

Je weet dat ik jou en mezelf
tijdens de laatste dagen van jouw leven
de belofte heb gedaan om de ruimte te nemen
en te wennen aan het leven zonder wij
Dat ben ik niet vergeten

Dat ik van het leven mag genieten
Van alles dat er nog is, ook zonder jou
Met af en toe een traan
Of een glimlach bij een herinnering
Die wordt gedeeld
Dat ben ik niet vergeten

Dat ik ontroerd mag raken
wanneer ik bij het sluiten van mijn ogen
jouw stem en lach in gedachten hoor
Of als het lijkt, alsof ik naast je sta
Als ik jouw geurtje ruik
bij het openen van de kledingkast
Dat ben ik niet vergeten

Ik neem je mee
In heel mijn zijn en in mijn hart
Terwijl ik geniet van het prachtige leven
Zoals ik jou en mezelf heb beloofd...
Ik zal je nooit vergeten

Monique van Poeteren

Dwalend in een mist loop ik hier zonder jou Zoekend naar een pad, dat lijkt gewist Koud en onzeker Donker en grauw, alsof De kleuren van ons leven zijn gewist

Met moeite haal ik adem en ik verdwaal In de donkere kleuren van verdriet Weet dat ik verder moet Zonder jou naast me Maar dat wil ik nu nog niet

Zal ik ooit het warme oranje van de herfst Weer zien en ervaren Kan ik weer genieten van de stralen van de zon Kan ik ondanks mijn verdriet De zin in het leven bewaren

Kan ik me straks weer verwonderen Over de kleuren van het leven Genieten van de intense blauwe lucht Van het heldere groen van het gras Met de druppels dauw die daarop kleven.

Wanneer kan ik weer lachen En dansen in het rond Zingen uit volle borst Kijken naar jouw foto en Bladeren door ons verleden met een glimlach om mijn mond

Wanneer blaast de woede me niet langer omver En verandert de donkerrode storm van rouw Langzaam maar met vertrouwen Naar de kleur acceptatie Kan ik dat wel zonder jou

Hoe zal het zijn als de mist Langzaam optrekt om plaats te maken Voor de kleur van onze liefde Met alle kleuren van de regenboog Waarmee wij elkaar keer op keer konden raken

Ik wens dat ik straks alle kleuren Weer kan zien en beleven Waardoor ik kan ademen lachen En genieten met volle teugen Van het prachtige kleurige leven.

Met jou voor altijd in mij geheugen!

Monique van Poeteren