Dwalend in een mist loop ik hier zonder jou Zoekend naar een pad, dat lijkt gewist Koud en onzeker Donker en grauw, alsof De kleuren van ons leven zijn gewist
Met moeite haal ik adem en ik verdwaal In de donkere kleuren van verdriet Weet dat ik verder moet Zonder jou naast me Maar dat wil ik nu nog niet
Zal ik ooit het warme oranje van de herfst Weer zien en ervaren Kan ik weer genieten van de stralen van de zon Kan ik ondanks mijn verdriet De zin in het leven bewaren
Kan ik me straks weer verwonderen Over de kleuren van het leven Genieten van de intense blauwe lucht Van het heldere groen van het gras Met de druppels dauw die daarop kleven.
Wanneer kan ik weer lachen En dansen in het rond Zingen uit volle borst Kijken naar jouw foto en Bladeren door ons verleden met een glimlach om mijn mond
Wanneer blaast de woede me niet langer omver En verandert de donkerrode storm van rouw Langzaam maar met vertrouwen Naar de kleur acceptatie Kan ik dat wel zonder jou
Hoe zal het zijn als de mist Langzaam optrekt om plaats te maken Voor de kleur van onze liefde Met alle kleuren van de regenboog Waarmee wij elkaar keer op keer konden raken
Ik wens dat ik straks alle kleuren Weer kan zien en beleven Waardoor ik kan ademen lachen En genieten met volle teugen Van het prachtige kleurige leven.
Met jou voor altijd in mij geheugen!
