Ik mis je voetstappen op de trap
Het geluid van de sleutels in de deur.
Ik mis het delen van het leven
Je stem en je geur.
Jou loslaten
Voelt als een gat in mijn hart en in mijn bestaan.
Je bent zo dichtbij
Tegelijkertijd zo ver bij mij vandaan.
Je jassen hangen stil aan de kapstok
Je schoenen staan nog in de kast.
Mijn blik wordt naar je foto getrokken
Houd de herinnering krampachtig vast.
Ik probeer het leven op te pakken
Zo zonder jou.
Het niet meer samen zijn te accepteren,
Maar voel de rouw.
Gelukkig zijn er kleine en grote dingen
Waarvan ik kan genieten
Dat geeft een fijn gevoel.
Maar de eenzaamheid vliegt me onverbiddelijk aan
Als ik besef straks ben ik weer alleen
Je weet wel wat ik bedoel.
Ik mis ons
Monique van Poeteren
