En dan komt de dag dat jouw rouwende collega, die dagen of misschien zelfs weken van het toneel was, weer terug is op de werkvloer, omdat hij afscheid moest nemen van iemand die hem na aan het hart lag. Terwijl jullie als collega’s het werk verder zetten, stond voor die ene collega de wereld even stil. Letterlijk.
Iemand die rouwt, komt soms terug als een andere persoon. Want terwijl hij/zij vroeger een echte spring in ’t veld was, trekt hij/zij zich momenteel misschien eerder terug. Natuurlijk komt dat wel weer goed ... Zeker met een helpende hand van jouw kant. Daarom een stevige dosis tips hoe om te gaan met een rouwende collega.
Close of niet: condoleren is een ongeschreven regel
Ook al ben je niet heel close met die collega die weer terug aan het werk is na een overlijden, het is een ongeschreven regel dat je hem altijd condoleert. Laat zien dat je met hem of haar meeleeft. Hoe lastig het ook is: probeer de condoleance wel persoonlijk te doen, dus niet via een mailtje of middels een sms’je. Een persoonlijke spijtbetuiging is meer gepast.
Ga niet meteen te diep in op de situatie
Een simpele condoleance is prima. Het is echt niet zo dat je meteen moet refereren naar wat er is gebeurd. Met jouw persoonlijke spijtbetuiging toon je dat je meeleeft. En ja, dat is op dat moment echt even genoeg. Gewoon, er zijn. In de meest simpele en pure vorm. Als je aanvoelt dat je collega er wel dieper op in wilt gaan, is het goed om een luisterend oor te bieden.
Houd rekening met eventuele stemmingswisselingen
Iemand die middenin een rouwproces zit, kan kampen met felle stemmingswisselingen. Dit houdt in dat de ene dag zijn gemoed lichter is, terwijl de volgende dag alles wat gezegd wordt verkeerd valt. Of dat de rouwende het ene moment heel vrolijk meegaat in een discussie, terwijl hij/zij het volgende moment niet weet hoe snel hij/zij weg wil komen. Het is lastig in te schatten hoe iemand rouwt. Probeer iemand het gedrag dan ook niet teveel te analyseren, maar bekijk van moment tot moment hoe hij/zij zich gedraagt. Merk je dat hij of zij even afstand neemt? Geef die afstand dan ook even. Zie je dat er nood is aan een (spreekwoordelijke) arm om hem/haar heen? Ga hier dan ook in mee.
Probeer vergelijkingen met je eigen leven even voor je te houden
Je zult vast wel een moment van herkenning vinden in jullie gesprek. Bijvoorbeeld dat jouw oma ook is overleden aan die ziekte. Hoe moeilijk het ook is, probeer deze vergelijking niet (te vaak) uit te spreken. Hij of zij zit immers in een eigen rouwproces en heeft in het hoofd enkel en alleen plaats voor zijn/haar verlies. Jouw persoonlijke ervaringen doen er zeker wel toe, maar op dit moment is het belangrijk om te beseffen dat het verdriet van je rouwende collega enorm vers is en daardoor op dit moment voorrang heeft.
Wees niet bang dat je iets verkeerd doet
Sommige mensen verdwijnen liever naar de achtergrond, omdat ze bang zijn om iets verkeerds te zeggen tegen een rouwende collega. De gedachte erachter is heel attent: je wilt iemand immers niet kwetsen en daardoor neem jij een stapje terug. Toch is het vaak zo dat 'iets doen' beter is dan 'niets doen'. Al vraag je je rouwende collega even mee om te lunchen of sta je even vijf minuutjes bij zijn of haar bureau en breng je een kop koffie. Het zijn die kleine dingen die tonen dat je een waardevolle collega bent. En deze kleine dingetjes kunnen er ook weer voor zorgen dat die jouw collega zich (meer) gewaardeerd voelt door jou. En dat is fijn. Ook voor jou.
Stem af met je leidinggevende welke taken je eventueel over kunt nemen
Wanneer je in het verleden een derde deel van de inhoud van je mailbox standaard doorspeelde aan die je rouwende collega, zul je nu een stuk beter moeten nadenken over welke mailtjes en taken je bij die collega neerlegt. Zit eens met je leidinggevende rond de tafel en laat hem of haar bepalen welke taken je van die rouwende collega overneemt en welke taken er wel bij je collega weggelegd kunnen worden. De leidinggevende heeft namelijk in de meeste gevallen een gesprek gehad met jouw rouwende collega, waarin hij/zij zelf heeft aangegeven welke taken hij op wil pakken en welke liever nog even niet.
Als je zelf nog nooit zoiets hebt meegemaakt ...
Het kan natuurlijk ook zo zijn dat jij als collega nog nooit een dergelijk verlies van dichtbij hebt meegemaakt. Dan zeggen wij: gelukkig maar, daar zijn we alleen maar blij om. Maar, wat kun je dan tegen deze collega zeggen? Je wilt immers wel laten blijken dat je meeleeft, maar weet ook dat je nooit kunt voelen wat hij of zij voelt. Je hebt deze ervaring immers niet en ook al had je deze wel: elk persoon heeft een eigen vorm van verdriet en niemand kan precies voelen wat de ander voelt. Je kunt dit best openlijk vertellen. Geef aan dat je niet weet wat de ander doormaakt, maar dat je er wel voor hem of haar wilt zijn.
Last but not least: ook een rouwende collega wil zo nu en dan eventjes lol hebben!
Ja, stil staan bij de situatie zoals deze is, is een must. Vergeet echter niet dat jouw rouwende collega ook maar een mens is en ook baat heeft bij een beetje afleiding nu en dan. Ben niet bang om af en toe eens een grapje te maken. Wie weet kan hij of zij er wel weer heel even mee lachen. En ... organiseerden jullie op vrijdagmiddag een drink in het café op de hoek, dan mag je ook die rouwende collega meevragen. Wie weet heeft hij/zij wel zin in een borrel. En indien niet: dan heeft hij/zij altijd zelf de keuze om dit aan te geven.
Reacties (1)