Gedachten van iemand die rouwt

Iedereen rouwt op zijn of haar manier. Hoe je moet rouwen, is dus eigenlijk een hele subjectieve vraag en lastig om te beantwoorden. Wel herken je bij rouwenden vaak een patroon in de gedachten die hij of zij met zich meedraagt. De gedachten van iemand die rouwt zitten bomvol met gevoel, emotie en vragen. Op de redactie deden wij een klein onderzoekje naar hersenspinsels onder personen die rouwen. Herken jij je in (één van) deze gedachten?

Wat moet ik zonder ___, ga ik het wel kunnen?

Dit is een gedachte die bijna bij elke nabestaande door het hoofd schiet. En ja, we weten het: het is enorm lastig om uit dat diepe dal te kruipen en door te gaan zonder hem of haar aan je zijde. Toch komt het echt wel weer goed. Onthoud alleen dat dit wel wat tijd vraagt. En dat je best hulp mag vragen aan de mensen om je heen.

Ik voel me zo alleen ...

Eenzaamheid is een emotie die vaak bij rouwende mensen voorkomt. Je wordt misschien regelmatig overvallen door dit lege gevoel. Probeer het eens zo te bekijken: het is alleen maar een teken dat je hem of haar heel erg mist en hij of zij dus een hele kostbare toevoeging aan je leven was. Probeer ook ruimte te maken voor de mooie herinneringen. Wedden dat je gevoel van eenzaamheid dan ook heel even plaats maakt voor een klein glimlachje?

Sorry, vandaag blijf ik in bed

Even nergens zin in hebben en je verstoppen voor alles en iedereen om je heen. Dit is heel normaal wanneer je rouwt. Soms wordt het je immers allemaal even teveel en dan mag je ook echt wel even dat deken over je hoofd heen trekken. Een dag in bed liggen en je zintuigen een paar uur uitzetten, is helemaal oké, als het moment ook maar weer snel daar is dat je uit je bed kunt kruipen.

Wat zeg je? Ik zie je wel, maar ik hoor je niet ...

Herken je dit? Dat je met iemand praat, maar hem of haar eigenlijk helemaal niet hoort? Dat je de persoon tegenover je wel ziet, maar dat de woorden totaal niet registreert? En dit omdat je in gedachten eigenlijk maar met één ding bezig bent: die fijne persoon die je zo enorm mist.

Dit deed ik normaal altijd met ___

Terwijl jij lachend dat ene gezelschapsspel aan het spelen bent met je vrienden, overvalt je plots dat gevoel van eenzaamheid weer. Dit spel speelden jij en de overledene ook altijd. En ja, dat is heel confronterend ... Probeer het eens zo te bekijken: door dit spel houd je wel jullie leuke momentjes samen in gedachten en dat zou hij of zij alleen maar toejuichen.

Wow, ik dacht echt dat ik ___ zag lopen ...

Terwijl jij je dagelijkse boodschappen aan het afrekenen bent, zie je links van je opeens een man die wel heel erg op jouw overleden geliefde lijkt. Je krijgt het opeens helemaal benauwd en kunt je ogen niet van hem afhouden. Dat haar, die houding, die ogen ... Het is hem of haar sprekend! Aan de ene kant een beetje pijnlijk, maar aan de andere kant ook heel mooi: het laat zien je dat je gewoon heel veel met hem of haar bezig bent en dat maakt van jou nog een mooier mens.

Ik weet zeker dat ___ heel hard zou moeten lachen als hij/zij dit zou horen!

Je maakt weer eens een van je gekke opmerkingen en iedereen kijkt je stomverbaasd aan. Terwijl ze allemaal hun wenkbrauwen bedenkelijk optrekken, weet jij het zeker: jouw overleden dierbare zou hier hoe dan ook heel hard mee gieren ... Als enige!

Zien mensen aan me dat ik me eigenlijk helemaal niet happy voel?

Je bent samen me vrienden op café en terwijl je je al lachend en pratend in de gesprekken mengt, vraag je je stiekem af of mensen eigenlijk wel zien dat je je zo rot voelt. Je lacht wel, maar eigenlijk zijn je gedachten helemaal ergens anders, bij hem of haar.

Laat me gewoon allemaal even met rust ...

Je mailbox zit vol met ongelezen e-mails en terwijl je ze probeert weg te werken, stelt er rechts van je iemand de hele tijd lastige vragen. Je voelt het al opborrelen: het wordt teveel. Dat is volledig normaal. In een periode van rouw kun je nu eenmaal minder aan. Leg je hier dus bij neer en neem heel even afstand van de drukte. Jezelf een half uurtje afzonderen, kan soms al helpen.

... Of geef me nu eens een dikke knuffel!

Soms kan je gevoel juist weer de hele andere kant opschieten. Je bent verdrietig en het enige wat je wilt, is een arm om je heen. Al is het maar heel even. Als wij je een tip mogen geven: je mag ALTIJD om een knuffel vragen, daar is helemaal niks mis mee. Door aan te geven wat je voelt, kunnen mensen uit je omgeving hier beter op inspelen. En ja, dan komt die steunende arm vanzelf. :-) Kun jij wel wat positieve energie gebruiken? Laat ons je een handje helpen en lees het artikel 'Redenen om het leven te vieren' eens.