Op mijn vijfentwintigste, in de zomer van 2015, kreeg ik de diagnose van baarmoederhalskanker in een vrij ver gevorderd stadium. Na vele behandelingen ben ik gelukkig genezen verklaard, maar dat heeft mijn geest wel enorm veranderd. Niet alleen omdat ik zelf een zware periode van bestralingen en chemokuren heb doorstaan, en plots met de kwetsbaarheid van het leven werd geconfronteerd. Maar ook omdat ik in mijn nachten in het ziekenhuis veel heb gepraat met mensen die – in tegenstelling tot ik – helaas geen kans op genezing hadden ... Mijn grootste levensles uit deze periode? Waar een wil is, is een weg ... en hoe kort die weg ook nog maar mag zijn, ernstig zieke of terminale mensen doen er – als het kan – alles aan om deze weg zo waardevol mogelijk te maken. Vandaag breng ik een ode aan alle terminale mensen, omdat zij eigenlijk de sterkste mensen onder ons zijn. En ik ... ik heb ze van heel dichtbij meegemaakt, dus ik kan met volle overtuiging zeggen dat deze mensen alle respect en lof van de wereld verdienen, en wel hierom …
Ze durven voor zichzelf kiezen
In de huidige maatschappij hebben we allemaal de neiging om de mensen om ons heen te plezieren. Je weet wel: omdat je bang bent dat mensen een verkeerd beeld van je krijgen. Of omdat je simpelweg aardig gevonden wilt worden. Voor jezelf kiezen lijkt een gemakkelijke stap in het leven, maar blijkt in de praktijk een stuk moeilijker. Wat je vaak ziet is dat terminale mensen de druk van de maatschappij wat meer van zich afschudden en voor zichzelf durven te kiezen. Want waarom zou je altijd anderen plezieren, terwijl je ook een paar dingen van je eigen bucket list kunt doen?
Ze hakken knopen door
Twijfels, twijfels, twijfels, ... Waarom zijn er toch zoveel opties in het leven? Mensen die weten dat ze niet lang meer te leven hebben, hebben de kracht om deze wetenschap niet te zien als een bedreiging, maar juist als een kans. Want waarom zou je twijfelen tussen de dingen die je leuk of fijn vindt? Doe ze gewoon allemaal! En als die mogelijkheid er helaas niet is, weten ze vaak heel snel de keuze te maken voor wat hun hart echt wil, en gaan ze hier vol overgave voor. Juist, ze doen de dingen die ze echt willen doen ... De tijd dwingt hen simpelweg om beslissingen te nemen, maar dat neemt niet weg dat het enorm knap is dat ze dat ook echt kunnen.
Ze tonen hun kwetsbaarheid
Wist je dat je kwetsbaar opstellen een van de moeilijkste dingen is? Het klinkt allemaal heel vanzelfsprekend, maar de praktijk leert ons dat een masker opzetten soms gemakkelijker is dan je echte, kwetsbare kant tonen. Juist de terminale mensen durven hun gevoelens bloot te leggen. En ja, ze hebben misschien geen andere keuze, maar ze doen het toch. En ja ... deze kwetsbaarheid maakt hen vervolgens weer zo sterk ... Daar kunnen de meeste mensen wat van leren.
Ze inspireren anderen
Mensen die terminaal zijn, stralen vaak een bepaalde kracht, positiviteit en warmte uit. Ze hebben mij tijdens mijn ziekteperiode echt doen nadenken over het leven en mij geïnspireerd om ook wat van mijn leven te maken. Morgen, overmorgen, en alle dagen daarna ... Maar vooral nú: leven in het heden, genieten van elke dag die je mag meemaken en waarderen wat je hebt.
Hart versus verstand
Ze volgen hun hart en laten het spreken. Want waarom zou je alles met je verstand doen, als je hart je eigenlijk heel andere dingen influistert? Mensen die terminaal zijn, moeten nadenken over wat ze echt willen in de laatste fase van hun leven, en dat hangt samen met hun hart. Leven op verstand is misschien wel een verstandige keuze, maar staat vaak niet in lijn met wat je echt wilt, je hart dus. In deze maatschappij kiezen voor je hart is een heel moedige keuze. Wederom iets om over na te denken voor veel mensen onder ons.
Ze aanvaarden de moeilijkste situatie ooit
Het viel me op tijdens mijn ziekenhuisopnames dat de mensen met een terminale ziekte het meeste straalden, lachten en genoten. Ik maak een diepe buiging voor jullie allemaal, omdat jullie de acceptatie hebben kunnen vinden en hier zo mooi mee omgaan. Jullie durven je enerzijds kwetsbaar op te stellen, maar ontplooien je anderzijds tot personen die zich door niets of niemand laten tegenhouden in de strijd om de laatste dagen, weken of maanden zo aangenaam mogelijk te maken.
Ze koesteren de allerkleinste momenten van geluk
Bovenstaande geeft hen de kracht om de allerkleinste geluksmomentjes te waarderen. Mooie momenten zoals een warm zonnetje dat in je gezicht schijnt, het samenzijn met je familie of het genieten van de stilte om je heen, worden vaak als vanzelfsprekend beschouwd ... Mensen die niet lang meer te leven hebben, weten echter als geen ander hoe belangrijk en groot die 'kleine' momenten eigenlijk zijn. Ze ontvangen ze met open armen en waarderen ze ten volle.
Een gezond leven, is dat eigenlijk wel zo vanzelfsprekend? Nee, helemaal niet! Mijn boodschap aan iedereen van jullie: geniet van wat je hebt en wees dankbaar voor de liefde die je hebt gekregen! Leef je leven zoals jij dat wilt en kies voor jezelf. Dan wordt leven pas echt leven ... zelfs als je nog maar een paar weken, maanden of jaren voor je hebt.
Reacties (3)