Rouwen in de puberteit: wat te doen als ouder?

Kinderen rouwen op een andere manier dan volwassenen. In ons artikel 'een kind helpen met rouwen' besteedden we daar al eens aandacht aan. Maar hoe zit het eigenlijk met rouwen tijdens de puberteit?  Rouwen tijdens de puberteit kan zowel voor de puber als de ouders pittig zijn. Daarom geven we in dit artikel wat extra tips en informatie over rouwen tijdens de puberteit.

Rouwen in de puberteit: praten en tijd van groot belang

Zowel kinderen als ouders kunnen machteloosheid ervaren als een dierbare overlijdt. Veel pubers zullen zich in tijden van rouw terugtrekken, anderen zullen juist heel open zijn over de situatie. Rouwen in de puberteit kan ook zorgen voor opstandig gedrag, of juist (overdreven) zorgzaam gedrag. Dat kan komen doordat ze het lastig vinden om openlijk hun verdriet te tonen. Daarom is het bij rouwen tijdens de puberteit goed om aandacht te schenken aan twee belangrijke elementen: praten en tijd.

Tussen de tien en achttien jaar maken kinderen over het algemeen veel mee. Ze moeten bijvoorbeeld verhuizen, ouders kunnen scheiden en ze kunnen een dierbare verliezen. Juist dit laatste fenomeen behoeft aandacht, omdat het een basis legt voor rouwen en het gevoel van verlies in de toekomst. Wat hierbij essentieel is, is dat je kind de tijd krijgt om te rouwen en te vatten hoe de situatie in elkaar zit. Je zult als ouder dus ook verheldering moeten geven. Op deze leeftijd begrijpen pubers veel dingen wel, maar voelt het toch anders als wanneer zij het zelf meemaken. Ze moeten nu leren hun gevoelens te uiten en juist bij het overlijden van hun geliefde broer of grootouder kan dit extra moeilijk zijn.

Laat emoties toe

Wanneer je net iemand verloor, heb je eerder de neiging om ‘in ontkenning’ te zijn. Dat verlicht de pijn. Het is echter belangrijk dat je als puber de situatie onderkent en duidelijkheid krijgt over wat er nu verder gaat gebeuren en wat jij zelf kunt doen. Daarna is er pas plaats voor emoties. 

Als ouder is het goed je kind het gevoel te geven dat die er mogen zijn. Zo steun je hem of haar. Je kunt samen mooie herinneringen delen over de overledene of praten over datgene wat je dwars zit of waar je bang voor bent. Praten, lucht enorm op en zo creëer je als ouder een vertrouwelijke band met je kind.

Niet elke puber zal even open zijn

Het moeilijkste aan een rouwende puber? Je hebt soms het gevoel dat je niet weet hoe je hem/haar kunt helpen. Veel pubers sluiten zich eerder af dan dat ze hun leed met jou delen. Bedenk hierbij dat dit niet persoonlijk bedoeld is. Bij deze leeftijd willen pubers niet opvallen, zeker niet als niemand in hun sociale kring rouwgevoelens deelt. Hierdoor kan het zijn dat het rouwproces niet goed op gang komt. Probeer als ouder de sociale situatie van je puber te begrijpen, maar maak ook duidelijk dat rouwen bij het leven hoort en het niet erg is verdriet te tonen. Nu ben je als ouder misschien zelf ook van streek om het verlies. Voor pubers is dat een extra reden om hun gevoelens te verstoppen, omdat ze je er niet mee willen 'lastigvallen’. Probeer in zo’n geval het leed samen met je kind te delen en tegelijkertijd ook de ouderrol op te pakken door er expliciet voor hem/haar te zijn.

Verberg niets 

Als je puber niet betrokken is geweest bij de doodsoorzaak, zal hij of zij waarschijnlijk vragen hebben. Hoe 

schokkend de feiten ook kunnen zijn, probeer hier eerlijk over te zijn. Details verbergen, werkt averechts en kan in de toekomst voor onbegrip zorgen als je kind er alsnog achter komt. Bovendien: hoe eerder je puber het weet, hoe eerder het een plekje kan krijgen.

Iets doen met de spullen van de overledene kan ook helpen. Je kunt veel troost halen uit de jurk van oma of de honkbalknuppel van vader. Gooi die vooral niet weg. Deze spullen geven een gevoel van nabijheid en vertrouwen. Het verlicht misschien het leed van je puber. Misschien heeft het kind er nu nog geen behoefte aan, maar is het later toch blij met iets tastbaars van de overledene.

Hulp is niet altijd direct nodig

Hoe graag je als ouder ook te hulp wil schieten bij het zien van een verdrietig kind, forceer vooral niets. Soms wil een puber even alleen zijn gedurende het rouwproces. Herken deze signalen en toon begrip. Probeer daarbij ook terloops duidelijk te maken dat je openstaat voor een gesprek als hij of zij wilt praten. Hulp bieden is goed, maar helpen is niet altijd direct nodig. Wees daarnaast ook voorzichtig met het ter sprake brengen van de overledene. Kies je momenten zorgvuldig, maar maak er geen taboe van. Het is belangrijk om over de overleden dierbare te blijven praten

Jongeren onderling

Als je merkt dat je kind weinig behoefte heeft aan jouw steun, vrees niet. Soms vinden pubers meer steun bij hun leeftijdsgenoten. Zo zou een praatgroep voor rouwende jongeren of een rouwcoach ook een oplossing kunnen zijn. Het beste wat je dan als ouder kunt doen, is begrip tonen, open blijven staan voor een gesprek en hem/haar vooral de tijd geven. Dan zal het langzaam maar zeker beter gaan.

Bron: opvoedadvies.nl