Twee trouwringen om één vinger

Als ik met mensen over mijn werk praat, vragen ze al snel: een oud of ouder iemand is minder moeilijk voor je dan een jong iemand of niet? En ja...ik zal er niet omheen draaien. Het is inderdaad zo dat wanneer iemand een mooie leeftijd heeft bereikt dat beter te accepteren is. In ieder geval voor mij als uitvaartondernemer. Maar toch...Ook wanneer een ouder iemand sterft blijven er mensen achter. Mensen met verdriet.

Alleen na zestig jaar

Zo mocht ik onlangs de uitvaart verzorgen van een man die al meer dan zestig jaar met zijn vrouw samen was.
Zijn ontzettend lieve echtgenote zat er in haar stoel bij toen ik hem de laatste zorg gaf. Toen we bijna klaar waren vroeg ik haar of ze zijn trouwring wilde hebben of dat hij hem om mocht houden. Ze stond voorzichtig op. Pakte zijn hand en probeerde de ring van zijn vinder af te krijgen. Het lukte niet direct. Maar met wat hulp van mij en wat handcrème kon de ring over zijn knokkel.

Twee trouwringen om één vinger

Ik keek haar aan en zei: "Toe maar." Ze pakte opnieuw zijn hand en deed de ring af. "Dit is echt de omgekeerde wereld", fluisterde ze en een traan liep over haar wang. Ze streelde de hand van haar man en zei toen: "Nou lieverd, daar ga je." Vervolgens deed ze ook haar trouwring af en deed beide ringen opnieuw om één van haar vingers. Ik was muisstil...kon echt niets zeggen...omdat de brok in mijn keel enorm was. Wat een liefde! En wat een mooi moment.

Honderd jaar erbij

Deze momenten maken mijn werk zo bijzonder. En ja, ik relativeer daarna en zeg tegen mezelf: "Veel mensen is het niet gegeven om zo lang samen en gelukkig te zijn." Dus dat is iets om dankbaar voor te zijn. Maar bij het zien van zoveel liefde, ook al is het lichaam van degene die is overleden op en kon het niet langer door, had ik ze er nog wel honderd jaar bij gegund. Op zo'n moment is iedere leeftijd te jong...

Mooie herinneringen

Samen met zijn echtgenote heb ik nog even gesproken over hun relatie en hoe meneer was. Terwijl ze vertelde, begonnen haar ogen te stralen. Praten over mooie herinneringen zorgen er altijd voor dat er een glimlach op het gezicht verschijnt van degene die vertelt. En ja, ik vond het moeilijk voor deze mevrouw. Maar gelukkig heeft zij meer dan zestig jaar aan herinneringen om over te vertellen. En ik hoop uit het diepst van mijn hart dat ze ondanks haar verdriet, enorm veel zal glimlachen om de mooie momenten die ze heeft mogen meemaken.