Ik ga nooit dood

'Ik ga nooit dood!', denken nog steeds veel mensen. Eigenlijk denkt iedereen dat hij of zij het eeuwige leven heeft. Maar laat ik jou wat vertellen: dat is niet zo, we gaan allemaal dood. De een wat eerder, de ander later. Ook willen we bijna allemaal dat wij in onze slaap overlijden: zonder lijden, zonder pijn, gewoon ertussenuit knijpen. Maar ook dat is niet iedereen gegund en laten we eerlijk zijn, voor onze nabestaanden is dat een van de meest heftige overlijdens, wakker worden naast je stille lief. Sinds ik ‘in de uitvaart’ werk, ben ik gaan beseffen, dat je je maar beter kan voorbereiden op de enige zekerheid die je hebt in je leven: je sterven.

Voorgesprekken

Daarom ben ik dan ook sinds het begin van mijn bedrijf een enthousiaste voorstander van voorgesprekken; het liefst als je de eindstreep nog niet in zicht hebt. Dan kun je immers nog de tijd nemen om rond te kijken, je uitgebreid te informeren in uitvaartland en keuzes te maken rondom je laatste omhulsel. En over de uitvaartlocatie, het vervoer en misschien zelfs over de uitvaartleider. Hoe mooi is het als je met een uitvaartleider al zelfs in gesprek kan gaan. Hoewel dat meer van toepassing is als je inderdaad al weet dat je binnen een bepaalde tijd komt te overlijden.

Praten over de uitvaart is soms lastig

En zelfs dan weigeren veel mensen om over hun uitvaart te praten. Ik ontmoette eens een man wiens vrouw stervende was. Zij wilde er absoluut niets van weten. Haar man kwam toen ‘stiekem’ naar mijn informatiecentrum om over het afscheid te praten en zich erop voor te bereiden. Hij vertelde later, dat het voelde alsof hij vreemd ging. Zo heftig voor die arme man, deze dubbele gevoelens. Achteraf was hij blij, dat wij al het één en ander besproken hadden. Hij had zulke expliciete wensen, dat het hard werken zou zijn geweest, als wij dit alles pas nà haar overlijden hadden besproken en uitgevoerd. Achteraf is deze man, Arnold, mijn ambassadeur voor vóórgesprekken geworden en daarnaast een hele goede vriend.

"Zet mij maar bij de kliko"

Ik besefte het belang van voorgesprekken zelf ook, toen ik met mijn lief enkele jaren geleden over ònze uitvaart ging praten. Ik kwam erachter, dat, als wij niet erover gesproken zouden hebben, ik zìjn uitvaart zou krijgen en hij de mijne. Hij had helemaal geen zin in wat dan ook: “Zet mij maar bij de kliko,” was, zoals bij velen, zijn kreet. “Doe jij maar wat jou het beste lijkt.” Maar juist dan ga je voorbij aan de persoon zelf. Hoe vaak hoor ik niet ‘dat was de lievelingsjurk van mam’ – ‘wel nee, die droeg ze alleen maar omdat pap het zo’n mooie jurk vond, zij had er juist een hekel aan’. Of -nog heftiger- begraven of cremeren? Ik heb een keer een halve nacht bij mensen gepraat over de mogelijkheden, onmogelijkheden, voordelen en nadelen van begraven en cremeren. De ene groep was ervan overtuigd dat pa gecremeerd wilde worden, de andere groep wilde dat juist absoluut niet. Dan wordt het een heel moeilijke keuze.

Een prachtig afscheid

Wanneer handel je nog in de geest van de overledene? De wet zegt dat de wens van de overledene gerespecteerd moet worden en gelukkig gebeurt dat meestal ook. Maar de rouwverwerking van de familie vind ik zelf minstens even belangrijk. Zo wilde een moeder absoluut een kerkelijke uitvaart, maar de familie kon het tijdens de voorbereidingen absoluut niet met de priester vinden. Ik opperde toen om in het crematorium een langere tijd te boeken in de avond en een vrije priester in te huren. Het werd een prachtig afscheid met honderden kaarsen, livemuziek en de lievelings-cd’s van moeder. Met aan het slot een tevreden en blije weduwnaar, ondanks al het verdriet. “Ik ben vergeten te huilen, zo mooi was het,” zei hij tegen mij, kijkende naar de mooie baar, bedekt met bloemen en omgeven door honderden kaarsen. Ik ben er zeker van, dat wij aan de wens van zijn vrouw voldaan hebben en ook dat het gezin op een goede manier afscheid heeft kunnen nemen. Doordat ook aan hun behoeftes tegemoet was gekomen.

Workshop met diepgang

Daarom, lieve mensen: praat er met elkaar over nu het nog kan. Of kom naar mijn ‘Workshop met diepgang’: een hele dag lekker eten, drinken en informatie ontvangen over alle mogelijkheden rondom een afscheid, proef-liggen in een kist of op een baar, nadenken over hoe je je afscheid zou willen. Samen met je gezin, je vrienden, of alleen, zodat je later - geïnformeerd over alle mogelijkheden die er zijn in uitvaartland - met je dierbaren in gesprek kan gaan. Bereid je in ieder geval voor op het onvermijdelijke: je overlijden. Want geloof mij, het kan zomaar gebeuren. Maar natuurlijk wens ik jullie allen een lang, gelukkig en vooral gezond leven toe.